Programma Avondconcert zaterdag
Edvard Grieg (1843-1907)
Zur Rosenzeit uit 6 Lieder op.48
Samuel Barber (1910-1981)
Solitary Hotel uit Despite and Still op.41
André Messager (1853-1929)
J’ai deux amants
Olivier Messiaen (1908-1992)
Pourquoi uit Trois mélodies
Prière exaucée uit Poèmes pour Mi
Francis Poulenc (1899-1963)
Les chemins de l’amour
Laetitia Gerards | sopraan
Caspar Vos | piano
Frédéric Chopin (1810-1849)
Ballade nr.4
Eduard Preda (2001)
Intermezzo d’amour
Eduard Preda | piano
Jean-Philippe Rameau (1683-1764)
Ouverture Zaïs
Entrée de Polymnie (uit Les Boréades)
Tom Schipper (1994)
To Drown A Sea (opdrachtcompositie)
Martin Fondse (1967)
Low End HIFI
jongNBE (jong Nederlands Blazers Ensemble):
Marinda Kusters | fluit
Anouk Dolfing | hobo
Sophie Schreurs | klarinet
Anke Benning | fagot
Ovidi Marti Garasa | saxofoon
Camiel Lemmens | hoorn
Hans de Munnik | trompet
Arjan Linker | trombone
Benjamin de Boer | contrabas
Agata Kruszewska | slagwerk
Tom Wolfs | klarinet
De liefde valt op allerlei manieren te bekijken, te verwoorden, te ervaren. Of de poëzie nu oprecht, dankbaar, met weemoed of zelfs vol ironie met het onderwerp omspringt, sopraan Laetitia Gerards bespeelt de snaren van het hart in alle kleuren. Verschillende generaties en stijlen komen in haar selectie bij elkaar. Grieg, die nog helemaal in de romantische traditie staat. Messager en Poulenc, van wie Gerards twee speelse liederen koos. Dan Messiaen, die in zijn liederen hemelse en aardse liefde wist te vermengen. En tot slot Barber met zijn Solitary Hotel, waarvan de tekst van James Joyce leest als een reeks regieaanwijzingen boven een pianopartij die klinkt als uit een betoverde hotelbar.
Chopin laat zijn Vierde ballade voorzichtig ontluiken, op kousenvoeten bijna, voordat het eerste thema in mineur zijn opwachting maakt. Kalme en meer geagiteerde passages wisselen elkaar af, terwijl het thema nog tweemaal terugkeert, telkens op een andere manier ontwikkeld. De Ballade eindigt in een turbulente finale met vier onmiskenbare slotakkoorden.
De jonge componist Tom Schipper over To Drown A Sea: ‘Ik wil het effect aankaarten dat klimaatverandering heeft op het Waddengebied, en de natuur die erdoor verloren gaat. Mijn stuk opent met een verklanking van het gebied in al zijn schoonheid en diversiteit, waarna de dreigende ondertoon groeit en de sfeer van het begin wordt opgeslokt. Uiteindelijk blijft er eenzaamheid en leegte achter.’ Rond Schippers gloednieuwe werk klinkt avontuurlijke muziek, zoals Schiermonnikoog dat inmiddels van jongNBE mag verwachten.
